Ze krijgt deze massage cadeau van een goede vriendin. Haar moeder is een paar jaar geleden overleden en nu ook haar vader. Samen met haar zus heeft ze het ouderlijk huis verkocht en het loslaten roept emoties op.
Een zacht cadeau
Tijdens het maken van de afspraak merkt ze al dat het haar raakt. Dat ze tijd voor zichzelf mag maken en iets mag gaan ontvangen. Een cadeau. Zomaar, zonder er iets voor terug hoeven te doen. En dat dit een mooi moment is.
Ze is verdrietig concludeer ik en plan een zachte massage in. Met zachte kracht zoals ik dat zelf noem. In ons korte gesprek vooraf met een kopje warme thee in onze handen komen ook de tranen weer naar boven. Ik weet het zeker, het wordt geen stevige behandeling.
Surprise
Hoe anders loopt het.
Haar lichaam geeft namelijk iets heel anders aan. De energie stroomt op een andere manier. Mijn handen worden krachtiger. Alsof ze haar stevig in het hier en nu willen zetten. Alsof haar lichaam wil ontdooien, wakker wil worden en de energie en warmte naar elke vezel in haar lijf wil laten stromen. En ik voel de kracht die in haar naar boven komt. Die wil worden gevoeld, gezien. Door haar.
Alles klopt, altijd
Ruim een uur later kijkt ze me helder aan en zegt: “Zo bijzonder en zo kloppend weer bij wat er bij mij gebeurt”. Ze vertelt me over haar proces. Sinds een paar jaar komen steeds meer stukjes van haar ziel tevoorschijn onder een verstijfde laag vandaan, lijkt wel. Deze laag mag zacht worden voelt ze. Met liefde. En die stukjes van haar willen zo graag bekrachtigd worden. Verankerd in haar lichaam. De afgelopen nacht had ze lang wakker gelegen van de opvliegers en kreeg ze dit inzicht glashelder voor ogen. “En dat was precies wat jouw handen aan het doen waren”, zegt ze.
Wonderlijk hoe alles altijd toch klopt en samen valt.
Stick to your plan….
Lange tijd was mijn motto: Stick to your plan. Ik deed veel op wilskracht en was daar ook trots op. Hard werken dat was het wel. Ik merk dat hoe meer vertrouwen ik erin heb dat het wel goed komt, hoe meer ik de vorm durf los te laten. Go with the flow, dat vond ik altijd zo’n slome uitspraak. Zo kabbelend niksig. Nu weet ik dat er een bepaalde wijsheid achter schuil gaat. Meegaan met wat er op dat moment nodig is en gevraagd wordt. Juist dan ontvouwen zich de mooiste ervaringen. En dat merk ik tijdens mijn massages en met alles in mijn leven. Dan klopt het. En alles is goed zoals het is. Hoe meer ik mijn verwachtingen los laat en me open stel voor wat er is, hoe meer het leven stroomt. Als vanzelf. Nou ja, bijna dan. Soms zwem ik weer een tijdje tegen de stroom in. En vraag ik me af waarom de dingen toch zo moeizaam gaan…….;).
En jij? Wat zijn voor jou de momenten waarop je het meest gehecht bent aan de uitkomst van iets? En wanneer heb je juist wel een andere route genomen en hoe pakte dat uit?
