Over mij
Wie ben jij?
Wie ben jij…? Deze vraag werd mij 9 jaar geleden gesteld tijdens een yogadag. De oefening duurde precies 10 minuten en er kwam niks uit mijn mond. Ik had geen flauw idee wat ik moest zeggen.
Het raakte me diep.
Ik bleek vast te zitten in patronen en ideeën die ik had over hoe mijn leven er wel en niet uit moest zien. Volhardend was ik altijd met mijn aandacht bij anderen geweest en niet bij mijzelf. Ik had geen idee wie ik werkelijk was. Het werd zowel een dieptepunt als een keerpunt in mijn leven.
Ik ben Vivianne van Rantwijk en ben als een heel zonnig kind geboren. Ik was graag onder de mensen en hield van samen en gezelligheid. Paarden en honden waren mijn grote liefde. Op oude foto’s zie ik een vrolijk en goedlachs meisje. Dit veranderde in de loop van mijn kindertijd.
Alles begint met een wens
Een aantal gebeurtenissen en vooral mijn gevoelens hierbij maakten me zo verdrietig dat ik ze begon af te wijzen. En dit werd mijn manier van leven. Dat ik daarmee ook mezelf afwees en dit de grootste oorzaak voor mijn gevoel van eenzaamheid bleek, was ik me nog niet bewust.
Ik heb de sprong gewaagd. De sprong naar binnen, naar mijn innerlijke wezen en kracht. Naar wie ik werkelijk ben. Spannend ook. Maar mijn verlangen was groter dan mijn angst. Lichaamsgericht werk zoals massage, meditatie en yoga hebben mij teruggeleid naar mijn kern, mijn zijn. En ik ben nog steeds intens dankbaar voor dit doorgaande proces.
VERBINDING was een woord dat ik nooit zo goed kon omschrijven maar stond wel bovenaan mijn verlanglijstje. Nu kan ik de betekenis voelen. In de relatie met mijzelf, mijn dierbaren en de wereld om mij heen. Daarin is ruimte ontstaan voor mooie gesprekken, mooie ontmoetingen en ervaringen. Ik leef meer en meer met een open hart. En dat brengt me zoveel moois.
Stukjes en plukjes
Mijn dierbaren noemen me liefdevol, warm en zorgzaam. Toegankelijk, echt aanwezig en oprecht. En ook nog moedig, sterk en grappig. Nou daar kan ik wel mee leven ;) Ik ben overduidelijk geen ochtendmens. Hoe vaak ik ook als oversteekmoeder in de vroege ochtend bij het zebrapad heb gestaan, het went nooit.
Ik kan heel langdradig zijn en mijn spraakberichtjes luisteren vrienden meestal niet af. Ik hou heel veel van boeken en mooie kerkjes en tegenwoordig zitten boekhandels vaak in kerken dus dat komt mooi uit. De boeken die ik heb, lees ik in stukjes en plukjes en daar heb ik me inmiddels bij neergelegd. Mijn guilty pleasure is breien met prachtige Engelse wol. Verder ben ik nogal netjes tot ergernis van mijn man en dochter. En ik hou van shawls, mooie shawls. Ik heb er stapels van en draag ze nooit.
Ik word nog regelmatig van mijn stuk gebracht door mensen, meestal niet eens dierbaren en daar ben ik dan nog steeds verbaasd over. Mijn favoriete moment van de dag is bij zonsondergang als de zon zo mooi op het water, over de velden of door de bomen schijnt. Ok, genoeg lijkt me.
