Ze belt me op. Ze heeft gehoord dat ik massages geef en ze is een paar dagen ervoor van haar fiets gevallen. De schrik zit nog in haar lijf en het doet pijn. Of ze langs kan komen. “Jazeker”, zeg ik en ik ben blij dat ze belt.
Vasthouden
Je lichaam slaat spanning op. Bij lichamelijk of emotioneel letsel na een operatie of een ongeluk. Bij het meemaken van een schokkende ervaring of het doormaken van een ingrijpende verandering in je leven. Dit kost je ongemerkt veel energie. Het liefst wil je deze ervaring weer snel vergeten. En de herinnering eraan vermijden. Hup, weer verder wil je. Maar je lichaam kan dit niet, kent dit niet: ‘hup en weer verder’. Het gaat tegenstribbelen. En jij? Je bent alert en op je hoede. Je bent snel moe en vindt het lastig om te ontspannen.
Zelf ervaren
Ik heb het zelf ervaren. Na mijn ski ongeluk bleef ik continue erop bedacht dat iets of iemand van linksachter kon opduiken. Wat ook steeds gebeurde. Een hond, een fietser of scooter. Een ontspannen wandeling of een stukje onbezorgd fietsen leek niet meer te lukken.
Met de massage therapeut keken we wat mijn lichaam te vertellen had. De aanraking aan mijn linkerbeen bracht eerst boosheid naar boven. En daarna kwamen de tranen. Aangeraakt worden door aanraking. Mijn lichaam mocht loslaten wat het al die tijd nog had vastgehouden.
De mensendieck therapeute leerde me met oefeningen om weer te vertrouwen en zo de kracht terug te krijgen in mijn been. Ik durfde weer te hollen en op de fiets te springen. Ik kreeg mijn bewegingsvrijheid terug.
Loslaten
Terug naar mijn cliënte. Ik krijg een appje van haar na de massage. Ze is heel blij dat ze gekomen is. Samen met de tranen heeft ook zij de schrik uit haar lichaam mogen loslaten tijdens en na de behandeling. Met de wijsheid van haar lichaam en mijn handen. Haar val behoort tot het verleden. Ze gaat weer lekker fietsen.
Mooi werk mag ik doen.
